مقاله درباره سوئیچ های نوری

مقاله درباره سوئیچ های نوری به صورت کامل کاربرد سوئیچ های نوری
ارتباطات نوری:
یک کاربرد مهم از سوئیچ های نوری در ارتباط بین دو گره قرار دارد که از طریق اضافه کردن طول موج به مسیر یا لینک بدست می آید. در این کاربرد، سوئیچ ها در داخل اتصال نوری (OXC) نوری برای بار ساخت آنها برای مسیرهای نوری جدید قرار دارد. OXCها المان های پایه ای برای سیگنال های مسیریابی نوری در یک شبکه یا سیستم نوری می¬باشند.
نیازمندی سوئیچ نوری برای OXC شامل موارد زیر می¬باشد:
• قابلیت اطمینان
• سوئیچ های با تعداد پورت بالا
• سوئیچ های با تلفات پائین
• قابلیت سوئیچ برای مسیرهای خاص نوری بدون هرگونه وقفه در مسیر
بیشتر اتصالات در شبکه بصورت یک هسته الکترونیکی برای سوئیچینگ سیگنال های نوری به کار می رود. این نوع از سوئیچ ها بصورت یک مبدل الکترونیکی-نوری عمل می کنند. این روش یک سری نواقصی نیز دارد. اول، سرعت سوئیچینگ الکترونیکی نمی-تواند به اندازه ی نوری باشد.
مدل اتصال غیر همزمان الکترونیکی و روترهای پروتکل اینترنت می توانند برای سوئیچ اطلاعات استفاده شوند که از طریق تقسیم کانال ها با یک لینک WDM بدست می آید. اما این روش بیان می دارد که باید ده ها و یا شاید صدها سوئیچ واسط برای ترمینال لینک سیگنال با یک تعداد بالای کانال مورد استفاده قرار گیرد.
دوم، سوئیچینگ نوری-الکترونیکی یا بر اساس نرخ داده می باشد و یا بر اساس فرمت داده ی ارسالی. وقتی نرخ داده افزایش یابد، قیمت گیرنده و فرستنده افزایش می یابد و هسته ی سوئیچ نوری باید مجددا جایگزین شود.
همه ی اتصالات نوری داده را بدون هر تبدیل به شکل الکترونیکی سوئیچ می کنند. هسته ی یک اتصال نوری یک سوئیچ نوری می باشد که مستقل از نرخ داده و پروتکل داده می باشد. از دیگر مزیت های اتصال نوری کاهش در هزینه، ابعاد و پیچیدگی می باشد.
از طرف دیگر، حتی یک شبکه ی مشخص بر اساس نرخ داده نیز غیر مفید است اکر نتواند بر این اساس مدیریت شود. خوشبختانه هزینه ی توابع مدیریتی بالا نمی باشد.
نقص دیگر اتصالات نوری آن است که آنها مجاز به بازتولید سیگنال نمی باشند. این محدودیت ها، می تواند بوسیله ی سیگنال-های نوری برطرف شود.
ارتباطات غیرشفاف یک توافق بین روش های اتصالات نوری و مبدل-های نوری- الکترونیکی-نوری می باشد. ارتباطات غیرشفاف عمدتا بصورت نوری در سوئیچ های فابریک است. اما باید توجه داشت که وابسته به زیرمجموعه های محدودشده ای از الکترونیک-های محیطی برای مونیتوریگ سیگنال می باشند. بنابراین سیگنال های نوری به سیگنال های الکترونیکی تبدیل می شوند و سپس به حالت نوری برمی گردند. سیگنال ها در حوزه ی نوری سوئیچ می شوند و سپس بصورت سیگنال الکترونیکی تبدیل می شوند و سرانجام به حالت نوری برمی گردند. این تکنولوژی می تواند عملکرد اتصال نوری را بهبود بخشد، چون که هسته ی سوئیچ نوری محدودیت پهنای باند دارد و به توان مصرفی یک هسته ی نوری وابسته است.
ارتباطات نوری خصوصیتی را برای تبدیل طول موج اضافه می-کنند که ترکیبی از سوئیچ الکترونیکی، با ضمانت مونیتورینگ و بازیابی سیگنال است. با این حال، مبدل های نوری-الکترونیکی و الکترونیکی-نوری وجود دارد.