طراحی مجتمع مسکونی با رویکرد تعاملات اجتماعی – امروز در خدمت شما هستیم با معرفی فایل طراحی مجموعه مسکونی با رویکرد ارتقاء تعاملات اجتماعی در قالب ورد قابل ویرایش و پرینت به قیمت ۱۸۹۰۰ تومان که بلافاصله بعد از پرداخت لینک دانلود نمایش داده می شود.این رساله در ۱۵۸ صفحه بوده و به صورت کامل ارائه شده است.
رساله طراحی مجموعه مسکونی با رویکرد ارتقاء تعاملات اجتماعی :
۱-۱- مقدمه
فعالیتهای انسان در محیط نظام پیچیده ای را تشکیل میدهد که وجوه مختلفی داشته و رویکردهای نظری مختلفی بدان پرداخته اند. این رویکردها در محور قرار دادن مفهومی کلی یعنی کیفیت زندگی در محیط انسان ساخت مشترکند و این امر ضرورت پرداختن به قابلیتهای محیط انسان ساخت را آشکار مینماید.
معماری، ظرف زندگی انسان در تمامی ابعاد فردی و اجتماعی و نیز منطبق بر شرایط زیستی و بومی است. با این نگاه، تحقق معماری را تنها به صورت ملموس و مادی آن نباید نظر داشت، بلکه باید حوزه های انسانی را نیز مورد تأمل قرار داد.
از آنجا که نخستین حضور انسان در فضای معماری، در محیط سکونت است، لاجرم این تحقیق به فضای مسکونی، ارتباط آن با محله و همجواریها میپردازد. امکان برقراری تعاملات جمعی مطلوب در سطوح مختلف خانواده و جمعی در محیط انسان ساخت از یک سو و امکان ادراک طبیعت و عناصر طبیعی از سوی دیگر بر دو جنبه از کیفیات محیط انسان ساخت دلالت دارند که در این تحقیق مورد کاوش قرار گرفته اند.
در حقیقت افراد ساکن در یک محل در صورتی احساس هویت میکنند که محله به لحاظ فضای کالبدی دارای ویژگیهایی باشد که ساکنانش با یکدیگر روابط اجتماعی چهره به چهره و دوستانه مبتنی بر احساس امنیت و تعلق خاطر و همیاری و همکاری داشته باشند.
بنابراین، تغییرات مشخص در طراحی کالبد فضاهای مسکونی که باعث افزایش فضاهای نیمه خصوصی برای تعامل همسایگان با یکدیگر، افزایش طبیعی نظارت، بازبینی و حس مالکیت توسط ساکنین میشود، باعث افزایش تعلق خاطر به محیط زندگی، ساکنین و همسایگان و کاهش ناهنجاریهای اجتماعی خواهد شد. با نظری به معماری گذشته نیز در مییابیم که در آن معماری این نیازها-نیاز به تعاملات اجتماعی و ارتباط با هم نوعان، حفظ حریمها و نیاز به خلوت- در جای خود به خوبی پاسخ دهی میشدهاند.
قسمتی از فصل پنجم پایان نامه :
فصل پنج:استاندارهای طراحی و اصول فنی اجرایی
مقدمه
هدف از طراحی محیط، تنها بر محور بیانهای زیبایی شناسانه قرار نمیگیرد بلکه طراحان معمولا از طریق ادراک موضوع طراحی، تشخیص مسائل و ارائه راهحلها، طرحی را به نتیجه میرسانند که نه تنها به نیازهای کیفی کاربران پاسخ میگوید بلکه محیطی زیبا نیز خلق مینمایند. ترکیب عملکردها و فعالیتها برای ایجاد وحدت فضایی و عرصههای مختلف نیمه خصوصی، نیمه عمومی و عمومی به عنوان بستر اصلی در تعاملات و روابط اجتماعی محسوب میشوند .
در کنار کیفیات هنری و اجتماعی در طراحی مجموعههای مسکونی، توجه به معیارهای فنی ضروری است. رعایت استانداردهای طراحی معماری، توجه به تاسیاست و موضوعاتی از این دست است که مسیر دستیابی به معماری درخور را هموار میکند. از این رو در این فصل معیارهای فنی و ضوابط طراحی مجتمعهای مسکونی بررسی شده است.
ابعاد و استاندارهای طراحی
مکانیابی
با توجه به اهمیت فضای مسکونی به عنوان اولین فضای مهم مورد نیاز بشر و تاثیر مسکن سالم بر روح و روان شهروندان و احساس نیاز شدید شهر شیراز به مسکن های با قابلیت بالا به منظور سازماندهی رشد ساختمان های مسکونی شهری و حفظ منظر طبیعی شهر شیراز در راستای رشد شهری پایدار و مناسب، این بخش از رساله درصدد است بوسیله تحقیقات کتابخانهای و مصاحبات به بازشناسی دسته زمینهای مناسب مجتمعهای مسکونی بپردازد.
متأسفانه امروزه در مکان یابی و استقرار واحدها و تأسیسات شهری، صنعتی و…، تنها عامل اقتصادی و تکنیکی مورد توجه و تأکید قرار میگیرد و در برابر ارزانی قیمت زمین، اهمیت نیروهای طبیعی نادیده گرفته میشود. در نتیجه بناهای مسکونی در مناطق گوناگون به طور دلخواه و تقریباً بدون توجه جدی به دینامیک محیط ایجاد میشود. بنابراین، موقعی که پدیدههای گوناگون طبیعت، با نیروی عظیم خود، این گونه محلها را مورد تهدید قرار بدهند، تخریب و ویرانی آن حتمی خواهد بود . لذا اهمیت و ضرورت شناخت ویژگی های محیط طبیعی جهت تمیز و تشخیص نقاط مناسب برای ایجاد بناها و ساختمانها، از مناطق نامساعد معلوم میشود.(زلفی، ۱۳۹۰: ۳۴)
با رشد شهرنشینی، حجم تقاضا برای مسکن و محل زیست نیز افزایش مییابد. ولی به علت ساختار اقتصادی-سیاسی خاص همواره سرعت پاسخگویی به نیازها از سرعت رشد نیازها کمتر بوده است. در میان کاربری های پر تقاضا، کاربریهای مسکونی در پاسخگویی به نیازهای جمعیت شهرها با مشکلات زیادی مواجهاند.(باقرزاده و همکاران، ۱۳۹۲) عوامل زیست محیطی یکی از حساس ترین موضوعاتی هستند که در بسیاری از تصمیم گیری ها می باید در نظر گرفته شوند. مکانیابی از پرکاربردترین تصمیم گیری های مکانی است که تحت تاثیر بسیاری از عوامل زیست محیطی می تواند قرار بگیرد. هدف از مکان یابی، یافتن مجموعه ای از گزینه های مکانی مناسب برای یک کاربرد خاص است. مساله مکان یابی یک مساله تصمیم گیری چند معیاره است.(رجبی و همکاران، ۱۳۹۰: ۷۷)
مکانیابی مناسب زمین در توسعه شهری یکی از مهمترین عوامل ایجاد مسکن است. عوامل گوناگونی در مکانگزینی و شکل پذیری سکونتگاه ها دخالت دارند. مکانگزینی، انتخاب بهترین مکان برای انجام یک فعالیت است که بتواند با استفاده از امکانات موجود بیشترین بهرهوری را در راستای اهداف از پیش تعیین شده تأمین نماید.(قنبری، ۱۳۹۳: ۱۲۴)
در مکان یابی محل کاربری های مسکونی بطور کلی باید دو نوع معیار: عمومی و اختصاصی را در نظر گرفت. معیار عمومی مانند سازگاری، کارائی، ایمنی و آسایش و نیز معیار اختصاصی مانند شرایط استقرار، جمعیت زیر پوشش و غیره می باشد. اگر این معیارها بطور کامل محقق نیابند، محیط مسکن، مطلوب نخواهند بود.(باقرزاده و همکاران، ۱۳۹۲)
برای انتخاب یک حوزه و محل مناسب جهت احداث مجموعۀ جدید زیست محیطی میباید اطلاعات لازم جمع آوری شده و تجزیه و تحلیل اقتصادی – فنی صورت پذیرد. نحوه ساخت و مالکیت ها و ارزش های زمین به موازات تعیین اهداف و مقاصد توسعه دهنده مورد بررسی قرار خواهد گرفت. مراحل اصلی کار عبارتند از:
۱- تعیین اهداف احداث مجموعه جدید زیست محیطی
۲- مطالعه و شناخت منطقه ای شامل جمع آوری اطلاعات و تجزیه و تحلیل آنها
۳- تجزیه و تحلیل مقدماتی اقتصادی و برآورد هزینه و نحوه بازگشت سرمایه گذاری
۴- ایجاد حوزه برنامه ریزی و طراحی و مدیریت مجموعه جدید
۵- انتخاب روش ی مناسب به منظور مکانیابی مجموعههای زیست محیطی و توسعه آینده آن
۶- تعیین و تهیه بودجه و امکانات لازم برای اجرای طرح
۷- برنامه ریزی چند بعدی با استفاده از تخصص های لازم
۸- تهیه طرحی جامع برای مجموعه زیستی
۹- تجزیه و تحلیل اقتصادی طرح جامع
۱۰- تهیه طرح مرحله بندی به منظور تعیین اولویتها با توجه به اهداف طرح(میرریاحی، ۱۳۸۷: ۱۵۸-۱۵۷)
پس از تعیین مراحل برنامه ریزی مجتمع زیستی عوامل مؤثر جهت انتخاب حوزه طرح می باید ارزیابی شوند. از آنجا که انتخاب محل تأثیرات عمیقی در موفقیت و بقای یک مجموعه زیستی دارد لذا کلیه ضوابط می بایست دقیقاً شناسایی و در رابطه با یکدیگر ارزیابی و ارزش گذاری شده و در کوتاه و بلند مدت مورد توجه و محاسبه قرار گیرند. همچنین پیش بینیهای لازم در انتخاب حوزه طرح به منظور تغییر و تحولات آینده و در جهت بقای مجموعه زیستی انجام شود. باستثنای مناطق خاصی که ضوابط و اولویت و همچنین اهمیت تعیین شده می توانند برای آن مناطق نیز تعمیم داده شوند. شناخت و تأکید بر عوامل وسعت، مرزها، فضاهای باز، محل اماکن عمومی، مغازههای محل و راه های ارتباط داخلی اساس کار در طرح واحدهای خود یار به منظور امکان به رهگیری از زندگی روزانه به نحوی مطلوب و آسان می باشد که از نظر ارائه خدمات شهری و مسیرهای دسترسی الگویی جهت واحدهای محلهای خواهد بود.(همان: ۱۵۸)
معیارهای مکانیابی مجموعههای مسکونی
معیارهایی که به نظر می رسند قابل اجرا باشند میبایست به صورت فهرست تنظیم شد و در مورد اهمیت مربوطه و نسبی هر کدام یعنی کدام ارزش اول، کدام ارزش دوم و کدام ارزش سوم دارند تصمیم گرفته شود. بهتر است از چهار معیار اولیه برای مکان یابی مسکونی یعنی آسایش اقلیمی و فیزیوگرافیک، آب شناسی، کیفیت محیطی و حمل و نقل و نزدیکی به تولید و در دسترس بودن استفاده کنیم در نتیجه معیارهای دیگر زیر معیار به حساب خواهند آمد.
گونههای مسکونی
بنا بر تعریف مرکز آمار ایران مسکن یا واحد مسکونی، مکان، فضا و یا محوطه ای است که یک یا چند خانوار در آن سکونت داشته وبه یک یا چند ورودی (شارع عام یا شارع خاص) راه داشته باشد. مسکن شهری از نظر نوع، تراکم مسکونی و نیز تعداد طبقات و خانوار ساکن به چند دسته طبقه بندی میشود، اما از نظر جمعیتی به سه دسته تک خانواری، چند خانواری و مجتمع مسکونی قابل تقسیم است
الف- مسکن مستقل ویلایی : به آن نوع از خانهها اطلاق میشود که مستقل و جدا از هم و دارای حیاط و فضای باز خصوصی میباشند. این خانهها، که محل سکونت یک یا دو خانوار میباشند، بعضاً در محلههای قدیمی دیده میشوند و دارای تعداد زیادی اتاق هستند. به خانههای مستقل نسبتاً بزرگ در بخشهای جدید شهری اصطلاحاً مسکن ویلایی گفته میشود و محلههایی که این نوع خانه ها در آنها احداث شده است، جزء منطقه تراکم بسیار کم به شمار میروند.
ب- خانه های نیمه مستقل : که به طور ردیفی در امتداد معابر شهری ساخته شده اند، بخشهای میانی شهرهای ایران را تشکیل میدهند. اقتصاد زمین و ساختمان و تأمین مسکن برای خانوارهای جوان، سبب احداث یک یا چند اشکوب جدید روی طبقه اصلی میشود.
ج- خانه های آپارتمانی : بخش عمده ای از مسکن شهری را در شهرهای بزرگ و متوسط تشکیل میدهند. خانه های آپارتمانی با توجه به اینکه در نواحی کم درآمد و یا پر درآمد احداث شوند، از نظر اندازه و نوع و میزان تنوع متفاوت خواهند بود. بخشهای مسکونی آپارتمانی، خاص نواحی پرتراکم شهری است. این نواحی خصوصیات اجتماعی و فرهنگی ویژه ای دارند که میتوان از آن با عنوان (شیوه زندگی شهری) یاد کرد.
د- مجتمع های مسکونی : با تجمع تعدادی آپارتمان در یک بلوک شهری، که به شکل یکپارچه طراحی و ترکیب شده باشند، پدید می آید. بسیاری از مجتمع های مسکونی دارای فضای عمومی مشترکی هستند که مورد استفاده همگانی ساکنان مجتمع قرار میگیرد و دیگران حق استفاده و حتی ورود به آن را ندارند. یک مجتمع مسکونی ممکن است از خانههای ویلایی مستقل و یا آپارتمانهای چند طبقه شکل گیرد. اندازه مجتمعهای مسکونی نیز متنوع است و برخی از آنها، مانند مجتمع اکباتان در تهران، به اندازه یک شهر متوسط جمعیت دارند.
ه- ساختمان بلندمرتبه(آسمانخراش) : اصطلاحاً به آپارتمانهای بلندمرتبه بیش از ده اشکوب گفته میشود. آپارتمانهای بلندمرتبه معمولاً برای اسکان اقشار کم درآمد و متوسط درآمد شهری، مانند کارگران و کارمندان، احداث میشوند، اما در کلانشهری مانند تهران، الگوی دیگری از برج سازی شکل گرفته است. یعنی در نواحی مرفهنشین، که قدرت اقتصادی ساکنان آن و قیمت زمین بسیار زیاد است، آپارتمانهای بلندمرتبه بسیار مدرن برای استفاده طبقات پر درآمد شهری احداث میگردد.
فهرست طراحی مجتمع مسکونی با رویکرد تعاملات اجتماعی :
جهت دریافت طراحی مجتمع مسکونی با رویکرد تعاملات اجتماعی از لینک زیر اقدام نمایید.
تعداد صفحات | نوع فایل | قیمت |
---|---|---|
158 | WORD | 18,900 تومان |