حقوق مولف ، راديو و تلويزيون

مقدمه

انتشار آثار فكري بدنبال پيشرفت قابل ملاحظه اي كه در زمينه وسايل جديد تكثير و انتقال اين آثار صورت گرفته ، توسعه قابل ملاحظه اي يافته است .

يك اثر در اماتيك يا موزيكال ، براي مثال ، مي تواند مورد نشر قرار گيرد و يا بر روي صفحه نوار ويا فيلم ضبط گردد . اين اثر مي تواند عرضه و اجرا شود و در همان زمان از طريق راديو و تلويزيون پخش گردد . اقمار ارتباطاتي مي توانند پخش و انتقال اين اثر را در سطح قاره ها تأمين نمايند . به هر طريق كه باشد انتقال وانتشار اثر فكري مي تواند در سراسر جهان انجام پذيرد . از طريق ديگر پيشرفت ميكرو فيلم وظهور تكنيكهاي جديد تكثير، مانند xerrographe و استفاده از محتواي اثر فكري ( به وسيله كامپيوتر ) مسائل تازه ودشواري را درمورد حمايت حقوق مؤلفين ايجاد كرده كه خود مباحثات شديدي را برانگيخته است . اين مسائله ومشكلات در انتظار راه حل مي باشند .

پيشرفت روز افزون مسائل ارتباط جمعي وتوسعه بي رويه ونامنظم انتشار آثار فكر در تمام جهان با توسعه قانونگذاري دراين زمينه همراه نبوده است . به عنوان شاهد ، قوانين ملي وداخلي و قراردادهاي بين المللي را ذكر مي نماييم . قوانين مخصوص حاكم برحقوق مؤلف در كشورهايي كه گزارش ملي آنها به ما رسيده و ما در گزارش كلي خود اشارات خود را به آنها محدود ميكنيم، بعضي مربوط به اواخر قرن نوزدهم و شروع قرن بيستم و برخي مربوط به سي سال اخير بوده اند .

مثلاً در بلژيك قدمت قانون حق مؤلف به ۲۲ مارس ۱۸۸۶ مي رسد ( سال تدوين كنوانسيون برن ). در ايالات متحده ، حقوق مؤلف بر طبق قانون ۴ مارس ۱۹۰۹ تنظيم شده است . مطالعاتي كه پس از ۱۹۵۵ بوسيله دفتر حقوق مؤلف انجام گرديد ، در ۱۹۶۱ منجر به تدوين لايحه اصلاحي شد كه در ۱۹۶۴ تقديم كنگره گشت و از آن پس نيز تغييراتي در آن داده شد .

در ايتاليا مواد ۲۵۷۵ تا ۲۵۸۳ قانون مدني مورخ ۱۶ مارس ۱۹۴۲ ، قانون اوريل ۱۹۴۱ در مورد (( حمايت حقوق مؤلف و ساير حقوقي كه ملازمه با اجراي آن دارد )) و همينطور مقررات خاص ديگر ،مطالب مربوط به حقوق مؤلف را در بر گرفته وآن را تنظيم مي نمايند .

در فاصله بين ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۷ قوانين متعددي درباره حقوق مؤلف به تصويب رسيده اند كه عبارتند از : قانون ۱۰ ژوئيه ۱۹۵۲ در لهستان ، قانون ۵ دسامبر ۱۹۵۶ در انگلستان كه مقررات خاص متعددي را به دنبال داشته است ، قانون ۲۷ ژوئن ۱۹۵۶ در روماني و قانون ۱۱ مارس ۱۹۵۷ در فرانسه .

تصويب قانون ۹ سپتامبر در آلمان غربي كه قسمتي از آن بوسيله قانون ۱۰ نوامبر ۱۹۷۲ اصلاح گرديده و همچنين قانون ۶ مه ۱۹۷۰ در ژاپن، كار ده سال اخير را در اين زمينه مشخص و چشمگير نموده است . كليه اين كشورها به قرارداد سال ۱۸۸۶ برن ملحق شده اند وبه اصلاحات و تجديد نظرهاي آن ويا به برخي از آنها پيوسته اند . از اين كشورها بايد ايالات متحده را مستثني نمود كه معذلك نقش مهمي را در تهيه قرارداد سال ۱۹۵۲ ژنو برعهده داشته كه به آن نيز از ميان ممالكي كه ما درباره آنها بحث و تحقيق مي نمائيم ، آلمان ، بلژيك ، فرانسه، بريتانياي كبير و ايتاليا ملحق گشته اند .

كوشش و سعي ما ارائه مقررات حقوق مؤلف و اثرآن در زمينه انتشار از طريق راديو و تلويزيون در حقوق كشورهائي است كه گزارشهاي ملي آنها را دريافت كرده ايم . اين امر به ما اجازه مي دهد كه از وضع حقوقي تطبيقي در اين مورد با توجه به اين خصوصيت كه حقوق كشورهاي مورد بحث ما نماينده نظامهاي مختلف حقوقي هستند ، آگاه كرديم .

شايسته بنظر ميرسد كه مطالب خويش را به سه قسمت كه با عنوان موضوع ما تطبيق دارند ، تقسيم نماييم : يعني حقوق مؤلف – راديو – تلويزيون .