دانلود مقاله کودکان بیش فعال

دانلود مقاله کودکان بیش فعال با بهترین کیفیت که در ادامه قسمتی از آن را مشاهده می کنید :
بخش چهارم : تحقیقات انجام شده در ایران و جهان :
تحقيقات انجام شده در جهان
ليس و رنان(۲۰۰۴)در تحقيق خود به بررسي تأثیر آموزش مديريت والدين بر مادران كودكان مبتلا به ADHD در سولو پرداخته است.نتايج تغييرات معني داري را در گروه آزمايش در زمينه افزايش كار آمدي خانواده ، كاهش سطح استرس و افسردگي مادران شركت كننده و بهبود روابط والد كودك نشان داده است.
دانفورت وهمكاران (۲۰۰۳)اثرات آموزش گروهي والدين را بر رفتار كودكان مبتلا به ADHDمورد بررسي قرار داده وگزارش دادند كه اين روش موجب كاهش مشكلات ،فزون جنبشي ، پرخاشگري و رفتار مقابله اي واسترس خانواده اين كودكان شده است.همچنين وضعيت اقتصادي، تحصيلي وسن والدي به عنوان عوامل تأثير گذار مطرح شدند.
ادموند (۲۰۰۳ )معتقد است كه جلسات آموزش خانواده تأثير معناداري برنشانه هاي اختلال نارسايي توجه فزون جنبشي و سلامت رواني مادران دارد.
در پژوهش آبراموو تينر (۲۰۰۱)روش آموزش والدين تأثير معناداري در نشانه هاي نارسايي توجه فزون جنبشي و بهداشت رواني مادران داشته است.۵۳% از كودكان اين گروه بهبود يافته بودند،در صورتي كه در گروه مشاوره والدين وحمايتي۳۸%و گروه انتظار ۲۵% بهبود یافته اند. لذا مادران گروه آموزش والدين از سلامت رواني بهتري برخوردار بودند. تأثير آموزش والدين بعد از ۱۵هفته پايدار بود.
انا ستو فولوس (۱۹۹۳)در تحقيقي كه براي كودكان داراي اختلال رفتاري همراه با فزون جنبشي طرح ريزي شده بود، تغييرات رفتاري والدين اين كودكان را بعداز شركت در جلسات آموزش والدين مورد آزمايش قرار داد.به اين والدين طي ۹جلسه روشهايي را جهت كاهش نشانه هاي اختلال آموزش دادند كه در مقايسه با گروه كنترل بهبودي معناداري را نشان مي دادند و اين بهبودي تا ۲ماه بعد از خاتمه درمان نيز قابل مشاهده بود. در جريان اين تحقيق ميزان احترام به نفس مادران شركت كننده به طور قابل مشاهده اي افزايش يافت واسترس حاصل از اداره اين كودكان در آنان كاهش چشمگيري پيدا نموده بود.همچنين در شدت نشانه هاي اختلال در كودكان نيز كاهش معناداري گزارش شده است.
كازينس و ويس (۱۹۹۳)برنامه هاي آموزش والدين را همراه با آموزشهاي مهارت اجتماعي به گروهي از كودكان داراي نارسايي توجه/ فزون جنبشي ارائه نمودند.دراين برنامه به والدين آموزش داده شد تا اطلاعات بيشتري در مورد رشد اجتماعي كودكان خود آموخته، از برنامه ها وشيوه هاي يادگيري اجتماعي، استفاده نموده و باعث رشد اجتماعي هيجاني كودكانشان شدند.
ارهارت وبيكر (۱۹۹۰)در تحقيقي به خانواده هاي داراي كودكان ADHD درطي ۱۰جلسه برنامه هاي اداره كردن كودكان را آموزش دادند و سپس طي پيگيري و ارزيابي مجدد، تغييرات قابل مشاهده اي در رفتارهاي والدين وكودكان ديده شد. همچنين بهبودي در اعتماد به نفس والدين، در توانايي اداره كردن كودكان خود و مشكلات رفتاري كودكان و تعاملات والد فرزندي نيز ديده مي شد.
برادون و بيني(۱۹۸۹)در پژوهش خود در ارتباط با وضعيت خانواده هاي كودكان مبتلا به ADHD به اين نتيجه رسيدند كه ميزان افسردگي در والدين اين كودكان بخصوص مادران بيشتر از والدين كودكان بهنجار است.
در مطالعه ای دیگر که به وسیله سوزان پیسترمن ، تحت عنوان «درمان بیش فعالی همراه با کمبود توجه در کودکان پیش دبستانی» روی کودکانی که دارای علائم زود رس این اختلال بودند صورت گرفت ، بدین منظور ۴۶ خانواده کودک پیش دبستانی دارای اختلال کمبود توجه / بیش فعالی انتخاب و تحت درمان قرار گرفتند و پیش و پس از ۳ ماه از درمان مورد ارزیابی قرار گرفتند. ارزیابی مواردی همچون ارتباط متقابل والدین ـ کودک در هنگام بازی آزادانه ، کار معمولی ، فعالیتهایی که به راهنمای والدین انجام می شدند و تکمیل جدول نمره گذاری کانر نشان داد که در میزان آرامش ، نوع ارتباط والدین و مهارتهای مدیریت پیشرفت حاصل شد اما روی رفتاری های بی هدف آنها تاثیری نداشت.
اولیور جی ، دیوید و هلن ال و نتروب (۱۹۸۹)، در مطالعه ای در مورد نابسامانیهای ارتباطی و رفتار بیش فعالی همراه با اختلال سلوک ، ارتباط مادرـ فرزند را به عنوان عاملی موثر در افزایش اختلال سلوک کودکان بیش فعال ارزیابی کردند . در این مطالعه سه گروه کودک انتخاب شدند، اولین گروه کودکان بیش فعال با اختلال سلوک بودند که در تاریخچه رشد آنها و حتی در پیش از تولد آثار ضربه شدید مشاهده شده بود، در گروه دوم آثار ضرب دیدگی وجود نداشت و گروه سوم کودکان عادی بودند که به عنوان گروه مقایسه انتخاب شدند . یافته های پژوهش نشان داد که از نظر ارتباطی ، کودکانی که اختلال آنها احتمالاً ناشی از علل عضوی بوده با سایرین تفاوت معنی داری دارد اما در هر حال این دو گروه از نظر ارتباط بین مادر و فرزند نابسامانی بیشتری نسبت به کودکان طبیعی و کودکان بیش فعال بدون اختلال سلوک نشان دادند.
آرین میلکو و رامرکامان (۱۹۸۹) فعالیت حرکتی کودکان بهنجار و کودکان مبتلا به
بیش فعالی / کمبود توجه را در مدت ۴۵ دقیقه ثبت کردند. میانگین فعالیت برای کودکان بهنجار برابر با ۷+۴۸ و برای کودکان ADHD در حد ۱۶+۷۹ بود.
خصوصیات مادر و ادراک وی از بیش فعالی شدید و موقعیتی، به عنوان تحقیقی صورت گرفته از سوی هرن بک، جفری اچ یانگ ، هنت تارنوشی است که در آن، گروه ازمایشی شامل ۳۰ پسر ۶ تا ۹ ساله بودند که از سوی والدین خود به عنوان بیش فعال، شدید، موقعیتی و بدون فعال در خانه و مدرسه درجه بندی شدند . ویژگیهای مادرها و درک آنها از مشکل رفتاری فرزندانشان نیز گردآوری شد و مهارتهای کودکان هنگام اجرای نقش در یک نمایش ارزیابی شد. در نتیجه پژوهش مشخص شد که گزارش مادران بیش فعال نسبت به مادران کودکان فعال موقعیتی و بدون بیش فعالی نشانگر فشار روانی بیشتر آنها بوده است . این مادران نسبت به مادران دو گروه دیگر، افسرده تر، با احساس رقابت کمتر ، خشن تر و ناکام تر درجه بندی شدند. مادران کودکان بیش فعال موقعیتی اظهار داشتند که در مقایسه با گروه کنترل ، طبیعی بودند. در مجموع افراد گروه کنترل، به عنوان افرادی با مهارت اجتماعی بیشتری از پسران بیش فعال موقعیتی بودند.
اکثر مطالعات آموزش والدین متمرکز بر آموزش مادران می باشد. مارتین (۱۹۷۷) خاطرنشان
می سازد که شرکت پدران در جلسات آموزشی عامل موثری در درمان و بهبودی رابطه بین مادر و فرزند نمی باشد اما در تحقیقی که آدسو و لیپسون انجام دادند شرکت هر دو والد را در برنامه های آموزشی حمایت می کنند. در این تحقیق که از چهار گروه
۱ـ آموزش مادران
۲ـ آموزش پدران
۳ـ آموزش دو والد
۴ـ گروه کنترل، تشکیل شده بود، نشان داده شد که هر چند سه گروه درمانی تغییرات سریع رفتاری درکودکان ایجاد می نماید اما گروهی که هر دو والد با هم در جلسات شرکت کرده بودند در اجرای برنامه های آموزش داده شده ثبات و تداوم بیشتری داشتند. آنها همدیگر را در این امر ترغیب و تقویت نموده و یگانگی بیشتری در رفتارهای خود نسبت به کودکان داشتند ( آدسو و لیپسون، ۱۹۸۱).تحقيقات انجام شده در ايران:
شبان(۱۳۸۶)در پايان نامه كارشناسي ارشد رشته مشاوره خود با عنوان « اثر بخشي آموزش مادران با رويكرد آدلری برعملكرد خانواده هاي داراي كودكان مبتلا به ADHD » به اين نتيجه رسيد آموزش مادران با رويكردآدلري بر عملكرد خانواده هاي داراي فرزندان مبتلا به ADHD مؤثر است وبر طبق نتايج حاصل ازاين پژوهش آموزش مادران بر كاهش نشانه هاي اختلال مؤثر نمي باشدو تنها نگرش مادران پس از آموزش ها نسبت به علائم ورفتارهاي كودك تعديل مي شودو باعث افزايش وبهبود عملكرد درزمينه هاي مختلف در خانواده مي شودو اثر بخشي روشهاي آموزش مادران تأكيدي بر نتايج اين درمان حمايتي ـ پژوهشي مي باشد.
ناصري زاده(۱۳۸۵)در پايان نامه کارشناسی ارشد رشته روان شناسي عمومي با عنوان
«آموزش روشهاي شناختي- رفتاری به مادران داراي كودكان مبتلا به ADHD وتأثير آن بر كاهش اختلال و بهبود تعامل والد- كودك» به اين نتيجه رسيد كه آموزش روشهاي شناختي – رفتاري به والدين كودكان مبتلا به ADHD منجر به بهبود روابط والد- كودك ميشود.
سعيدي(۱۳۸۰)در پايان نامه كارشناسي ارشد خود با عنوان « بررسي وآموزش والدين داراي فرزندان مبتلا به ADHD بر ميزان رضايت زناشويي» به اين نتيجه رسيد كه آموزش والدين باعث افزايش رضايت زناشويي و افزايش كاركردهاي مربوط به خانواده ميشود.
ايمان زاده(۱۳۷۷) در پایان نامه کارشناسی ارشد رشته کودکان استثنایی با عنوان « مقايسه ويژگيهاي شخصيتي مادران پسران بيش فعال» ویژگیهای مادران ۳۰ پسر بیش فعال و۶۰دانش آموز پسر عادي را مورد مقايسه قرار دادو جهت ارزيابي ويژگي مادران از آزمون عزت نفس كوپر اسميت وپرسشنامه Sctgo استفاده كرد.نتايج پژوهش بيانگر تفاوت معني دار ميان دو گروه از نظر ميزان عزت نفس ، افسردگي، شكايت جسماني واضطراب بود.