كسي نميتواند منكر اين واقعيت باشد كه نهاد مقدس امور تربيتي كه صدقه جاريه شهيدان رجايي و باهنر است، در طول دوران پس از پيروزي انقلاب اسلامي و جنگ تحميلي و پس از آن، به علت وجود خطراتي كه از جانب احزاب ضد انقلاب، انقلاب و به ويژه جوانان و دانشآموزان عزيز كشور را تهديد ميكرد، پرونده درخشاني از خود نشان داده است؛ همين مطلب ميتواند به عنوان مهمترين دليل تأسيس اين نهاد مد نظر قرار گيرد. و دقيقاً به همين دليل مقام معظم رهبري درباره اهميت احياي امور تربيتي فرمودند: «اگر امورتربيتي قبلاً هم تشكيل نشده بود، امروز بايد تأسيس ميشد.»
اين سابقه موفق از يك سو و ضرورت توجّه جدي به مقوله پرورش نسل آينده ساز انقلاب از سوي ديگر، اين سؤال را پيش ميكشد كه با توجه به ساختارهاي گوناگون فرهنگي و اجتماعي جامعه و نيازهاي مختلف قشر وسيع جوانان و نوجوانان امروز و همچنين گسترش انواع تهديدهاي دشمنان انقلاب اسلامي، آيا وضعيت كنوني سياستهاي كلي آموزش و پرورش و نوع برنامهريزيها و فعاليتهاي امور تربيتي متناسب با نيازهاي امروز طراحي و اجرا ميشود؟
اگر بخواهيم حوزه برنامهريزي و فعاليتهاي معاونت پرورشي امروز را مورد آسيبشناسي و نقد و بررسي قرار دهيم بايد به محورها و موضوعات مختلفي اشاره كنيم ولي با توجه به مجال اندك پيش آمده فقط به جديترين مساله و آسيب اين معاونت ميپردازيم و آن جدايي سياستها و برنامهريزيها و فعاليتهاي معاونت پرورشي از ساير حوزههاي پژوهشي، آموزشي و اجرايي وزارت آموزش و پرورش است، به گونهاي كه اغلب فعاليتهاي معاونت پرورشي به صورت مستقل از معاونتهاي آموزشي و پرورشي و نيروي انساني انجام ميگيرد.
تعداد صفحات | نوع فایل |
---|---|
106 | word |